Jan Willem Buitenweg: ‘We zijn 70 jaar verder, maar ik denk nog alle dagen aan Indië. Aan die overval in Plered bijvoorbeeld, dat ik daar van bed afrol en de luit roept: “Buitenweg, de mortier!” Even de broek aantrekken en meer niet. Ik moest die granaten hebben. Die lagen onderin de plunjezak. Misschien wel dom, maar dat doe je later anders. Ik word er niet angstig van, ik kan er wel om slapen. Dat geldt niet voor iedereen. Ik heb ook leuke herinneringen, zoals aan het voetballen, de sportdagen… Ik heb nog een prachtige koperen beker staan, die ik met dubbelspel heb gewonnen met tafeltennis in Batavia. Later heb ik in Wierden nog een tafeltennisvereniging opgericht. Volleybal hebben we ook veel gedaan. Daar heb je maar een klein veldje voor nodig.
Ik heb in Indië een hoop gezien daar en een hoop meegemaakt. Als kameraden, de 50 man van ons peloton, gingen we geweldig met elkaar om. We hebben nooit trammelant gehad. Ik heb altijd contact gehouden met de jongens, maar nu leven ze niet meer. Ik had in Delden een hele goede vriend van het peloton, in Genemuiden, in Zwartsluis. Maar die leven allemaal niet meer. Hier in Wierden hebben we elk jaar nog een bijeenkomst, maar de jongste Indiëgangers die in 1949 zijn vertrokken, zijn ook al 89 jaar. Ja, het houdt een keer op.’
